Bodźce prawidłowe powstające w zatoce nazywamy nornotopowymi, w innych zaś odcinkach układu przewodzącego heterotopowymi. Już od dawna zastanawiano się nad tym, co jest przyczyną wytwarzania się bodźców w węźle zatokowym. Jest to jedno z bardzo interesujących zagadnień fizjologicznych, gdyż powstawania bodźca w węzłach sercowych nie jesteśmy w stanie uchwycić obiektywnie żadną znaną dotychczas metodą. Można by myśleć o tym, że podczas czynności serca wytwarzają się swoiste przejściowe wytwory przemiany materii działające drażniąco na węzeł zatokowy w chwili jego bezczynności. Nagromadzenie się tych wytworów powoduje podrażnienie węzła zatokowego i wyzwalanie się pobudzeń i stanu czynnego w samym węźle. Można tłumaczyć tę sprawę jeszcze w inny sposób, a mianowicie, że podczas pracy serca wzajemny stosunek elektrolitów ulega zmianie spowodowanej przechodzeniem elektrolitów przez otoczki komórkowe węzła zatokowego, dzięki temu powstają prądy elektryczne pobudzające węzeł i wyzwalające w nim stan czynny że elektrolity wybitnie wpływają na czynność serca świadczy o tym następujące doświadczenie. Jeżeli np. do roztworu Ringera przepływającego przez wyodrębnione serce dodamy soli potasowych, to serce przestaje bić, dodanie zaś w tym momencie soli wapniowych przywraca czynność serca. [przypisy: osłabienie icd 10, hydrocortisonum jelfa, xaloptic ]