Jeżeli zastosujemy jakiś dodatkowy bodziec na serce w okresie ustąpienia niewrażliwości bezwzględnej, to bodziec taki wywołuje skurcz dodatkowy. Po takim skurczu dodatkowym występuje przerwa wyrównawcza pauza kompensacyjna, jeżeli bodziec zastosowano na komory, jeżeli zaś bodziec zastosowano w okolicy węzła zatokowego, to przerwa wyrównawcza nie występuje. Zjawisko to daje się ustalić również w rozmaitych schorzeniach serca, w których występują skurcze dodatkowe. Skurcze dodatkowe pochodzenia komorowego wykazują zawsze przerwę wyrównawczą, natomiast skurcze pochodzenia przedsionkowego nie wykazują jej wcale lub wykazują tylko w rzadkich i wyjątkowych przypadkach. Niektórzy badacze na podstawie tego zjawiska dochodzą do wniosku, że w zatoce istnieje nieprzerwane podrażnienie węzła Keith-Flacka, które dzięki istnieniu okresów niewrażliwości mięśnia sercowego przekształca się w bodźce rytmiczne dla odcinków serca poniżej zatoki. Ten pogląd również nie jest słuszny, gdyż przeczą mu pewne zjawiska elektrokardiografiesnę w postaci rozkojarzenia zatokowo-przedsionkowego powstającego w pewnych schorzeniach serca lub wywołanego doświadczalnie Rasolt i Walawski. Rozkojarzenie to zależy od przerwania lub upośledzenia przewodzenia między zatoką a przedsionkami. W tym przypadku uzyskujemy na krzywej elektrokardiograficznej charakterystyczny obraz prawidłowego rytmu zespołów komorowych z okresowym wypadaniem 1, 2, lub 3 zespołów komorowych. Wyglądałoby wtedy tak, że wytwarzanie bodźców w węźle zatokowym zostało w tym czasie zahamowane. [podobne: troponiny sercowe, osłabienie icd 10, maść pimafucort ]