Rozkojarzenie zatokowo przedsionkowe czyli zahamowanie zatokowe Blokada węzła zatokowego powstaje wtedy, gdy w najbliższym otoczeniu węzła toczy się proces zapalny lub działają wpływy toksyczne albo gdy zakończenia nerwu błędnego w węźle zatokowym zostaną nadmiernie pobudzone. Rozkojarzenie zatokowo-przedsionkowe wyraża się brakiem skurczu serca mimo powstania w węźle zatokowym pobudzenia, które nie przechodzi ani na przedsionki, ani na komory. Okres spoczynkowy między jednym i drugim skurczem serca może być wtedy podwójny, potrójny lub poczwórny w zależności od tego, które kolejne pobudzenie przejdzie do przedsionków i komór. Mechanizm powstania rozkojarzenia zatokowo przedsionkowego polega na tym, że pobudzenie w węźle zatokowym wytwarza się miarowo, jednakże jego przejście na przedsionki zostaje zahamowane i pobudzenie wygasa. Skurcz serca wtedy nie powstaje z braku pobudzenia. Potrzeba więc znów podstawowego czasu, by powstało nowe pobudzenie i nagromadziła się energia wyzwalająca skurcz, Rozkojarzenie zatokowo-przedsionkowe jest przeważnie czynnościowe i normalne bicie serca wykazuje okresowo wypadanie jednego, dwóch lub trzech kolejnych uderzeń serca zarówno przedsionków, jak i komór. Rytm bicia serca przy rozkojarzeniu zatokowo-przedsionkowym jest rzadki. Doświadczalnie rozkojarzenie zatokowo-przedsionkowe pod wpływem wytworzenia przewagi układu nerwu błędnego zostało po raz pierwszy stwierdzone na psach przez Rasolta i Walawskiega. [więcej w: niemiarowość oddechowa, osłabienie icd 10, sałata karbowana ]