ZABURZENIA HETEROTOPOWE AUTOMATYZMU SERCA Heterotopowe zaburzenia automatyzmu serca powstają wtedy, kiedy punktem wyjścia pobudzenia do skurczu serca jest węzeł przedsionkowo-komorowy Asch Ha-Tawary, nie zaś węzeł zatokowy jak w normie. Bodźce w węźle Aschoffa-Tawary mogą powstać w różnych jego miejscach, przechodząc równocześnie w kierunku komór i wstecznie w kierunku przedsionków. Kolejność skurczu komór i przedsionków zależy od tego, czy pobudzenie dotrze szybciej do przedsionków, czy do komór powstaje więc tzw. rytm węzłowy rhythmus nadalis, który w krzywych elektrokardiograficznych przedstawia się rozmaicie w zależności od tego czy bodziec powstaje w górnej, czy środkowej, czy wreszcie w dolnej części węzła. Rytm węzłowy daje w zasadzie wolne bicie serca, gdyż węzeł Aschoffa-Tawary ma zdolność wytwarzania bodźców o połowę mniejszą niż węzeł Keith-Flacka. Heterotopowe zaburzenia automatyzmu serca powstają także wtedy, kiedy bodźce wywołujące skurcz serca powstają w pęczku Hisa lub w jego rozgałęzieniach. Powstaje wtedy wolny rytm bicia serca jako tzw. rhythmus idiouenuicuiaris. W klinice spotyka się go bardzo rzadko. Zaburzenia autornatyzmu obciążają pracę serca i zmieniają warunki krążeniowe, wywołując w wyniku niewydolność krążenia. [więcej w: maść pimafucort, fonoholizm, automatyzm serca ]