ZABURZENIA NOMOTOPOWE AUTOMATYZMU SERA Zaburzenia nomotopowe rytmu serca przejawiają się jako przyśpieszenie lub zwolnienie czynności serca lub wreszcie jako niemiarowość bicia serca, w której przerwy między skurczami są różne. Przyśpieszenie czynności serca Przyśpieszenie czynności serca tachycardia pochodzenia zatokowego zależy od trzech czynników, a mianowicie od zwiększonej pobudliwości węzła Keith-Flacka, od zwiększonego napięcia nerwu współczulnego chronotropizm dodatni i wreszcie od zmniejszonego napięcia nerwu błędnego. Przyśpieszenie czynności serca może dochodzić do 120 i więcej uderzeń na 1 minutę. Każde przyśpieszenie czynności serca, niezależnie od przyczyny, która je wywołała, powstaje kosztem skrócenia okresu spoczynkowego serca i pociąga za sobą zmniejszenie jego objętości wyrzutowej wskutek niedostatecznego wypełnienia jam serca. Objętość minutowa w zasadzie nie zmienia się, lecz warunki pracy i odżywiania serca są gorsze, co prowadzi do osłabienia jego czynności, zwłaszcza wtedy, kiedy serce jest uszkodzone procesem patologicznym. Przyśpieszenie czynności serca wywołuje gorączka jako wyraz wzmożonego nerwu współczulnego z równoczesnym obniżeniem napięcia nerwu błędnego oraz bezpośredniego działania cieplejszej krwi na węzeł Keith-Flacka. [patrz też: tutor gipsowy, torba sieciowa, polyvaccinum mite ]